De nieuwe baan is je op het lijf geschreven. De sollicitatieprocedure verliep voorspoedig. Van de tien kandidaten ging alleen jij door. Fantastisch!
Ietwat gespannen en benieuwd naar je collega’s begon je aan je eerste dag. Maar nu, een paar weken verder voelt het nog steeds alsof je er niet bijhoort. Je merkt het elke keer weer.
Collega’s praten wel met elkaar, niet met jou. En tijdens de lunch zit je er maar een beetje bij. Je hebt geen idee van bestaande afspraken. En als je iets vraagt, krijg je niet eens antwoord. Als je eerlijk bent, vind je de baan helemaal niet leuk meer. Je kijkt al weer naar vacatures.
De eerste 100 dagen
De eerste honderd dagen van een nieuwe baan zijn bepalend voor het slagen of mislukken. Overkomt jou zo’n mislukte start dan kan dat verschillende oorzaken hebben. Of je wel gewenst bent. Of je inbreng wordt gewaardeerd. En je weet wat er van je verwacht wordt.
Verschillende verwachtingen
De rolopvatting van nieuwe medewerkers wijkt nogal eens af van die van de werkgever. Als daar tijdens de sollicitatiegesprekken niet goed op wordt doorgevraagd kan dat leiden tot grote teleurstellen. De werkgever én de sollicitant dragen hiervoor allebei verantwoordelijkheid. Blijkt pas na de start dat de verwachtingen niet overeenkomen dan is aanpassen lastig.
De ontvangst
Werkgevers willen goede mensen binnen houden. Klinkt zo logisch, maar toch laten ze kansen liggen. Met wat meer zorg, tijd en aandacht voor de introductie, voorkomen ze een voortijdig vertrek. Niet alleen denken aan praktische zaken als werkplek, toegang tot gebouw en werkende systemen. Denk ook aan het socialisatieproces.
Snelle integratie in sociale netwerken dragen bij aan goede samenwerking.
Voorwaarde is dat de nieuwe medewerker de weg én de mensen in het bedrijf kent. Maar ook op een toegankelijke manier kennis maakt met de geschreven en ongeschreven regels van het bedrijf.
Allemaal aspecten die bijdragen aan een snelle inzetbaarheid van de nieuweling. Zeker als collega’s en leidinggevenden ook erkenning en waardering tonen voor de meegebrachte kennis en
Een ideale start
De voordelen van een goede introductie –onboarding– zijn bekend, maar er gaat vaak nog van alles mis.
Ergens bij horen
Ergens bij willen horen is een van de belangrijke sociale behoeften. Het draagt bij aan ons gevoel van welzijn.
Die behoefte speelt altijd en overal en is niet gebonden aan leeftijd. Als je voor het eerst naar school gaat, je aansluit bij een club of netwerk, kennismaakt met je schoonouders of aan een nieuwe baan begint. Allemaal verwachtingsvolle momenten. Want je weet vooraf maar nooit of het klikt.
Kom je ergens nieuw binnen dan vraagt dat van beide kanten de wil om elkaar te leren kennen. Voor de een is dat spannender dan voor de ander.
Verder lezen:
foto: 123rf
Coachy.nl
Ik veronderstel dat veel mensen dit gevoel wel kennen. In je jeugd al stelselmatig de laatste te zijn die uitgekozen wordt bij gymnastiek, op een kinderfeestje of bij scouting.
Het heeft me sterker gemaakt. Ik werk als leerkracht op een basisschool, maar ik heb andere werkzaamheden en bevoegdheden dan de rest en dat laat men mij elke werkdag ook voelen. In de lunchpauze in de personeelsruimte zijn er bosjes mensen die niets zeggen en me negeren.
In de eerste schoolweek heb ik het bewust anders aangepakt: me aan iedereen voorgesteld en de eerste tijd met iedereen een praatje gemaakt. Na een paar maanden gekeken of dat wederzijds was: beslist niet in die mate. Veel mensen zitten een uur op hun telefoon. Het zij zo: ik richt me naar de mensen die wel contact maken of ga naar buiten. Frisse lucht is beter dan die bedompte spruitjeslucht!