Hoezo heb jij een coach?

De buitenwereld kijkt naar je. De buitenwereld vindt iets van je. Die buitenwereld heeft een mening en beoordeelt je.

Jij hebt een coach? Dat je dat durft te vertellen en zelfs met je naam in een aanbeveling op LinkedIn zet!

Andere reactie

Ehh…. jij hebt een coach! Dat snap ik niet.

Waarom?
Je weet zo goed wat je wilt. Alles klopt bij jou. Je hebt een leuke baan, al jaren een fijne vent, de kinderen doen het goed.

Jij hebt toch geen coach nodig!

Toch zocht ze er een. Ze had niet echt ergens last van. Ze zocht meer een sparringpartner. Ze had het gevoel op een kruispunt in haar leven te staan. Wilde ze nou vasthouden aan haar baan of toch veranderen en een stap maken?
De twijfel sloeg toe toen ze werd benaderd door een headhunter. Al drie keer had hij contact gezocht voor een interessante baan.

Ambitie genoeg

Ze wist niet zeker wat de overstap naar een zwaardere functie voor haar betekende. Het was alsof haar gedachten in een kringetje liepen, ze kwam er niet uit.

Wilde ze het wel echt? Ze kon nog genoeg kwijt in haar huidige baan. De inhoud van het werk en de collega’s waren oké. Zou ze spijt krijgen als ze de kans liet schieten?

En als ze de stap zou zetten. Was dat dan vanuit gezonde ambitie of was het haar eergevoel? Wilde ze iets bewijzen? Maar naar wie dan en waarom?

Meer afstand

Ze wilde haar twijfels onderzoeken. Ook al konden ze goed met elkaar praten, haar partner kende haar te goed. Als hij haar lastige vragen stelde of op haar kwetsbare plekken wees, schoot ze gelijk in de verdediging. Er was te weinig afstand.

Daarom had ze iemand nodig die haar niet kende. Een neutrale persoon, zoals een coach, die haar de kritische vragen durfde te stellen. Vragen die zouden aanzetten tot dieper nadenken en zelfreflectie. Ze vertrouwde er op dat ze met nieuwe inzichten haar denken op het juiste spoor kon zetten.

foto: Pixource via Pixabay