Druk zijn we allemaal. Is dat nu een kwestie van eigen schuld? Of hoort het bij onze cultuur. En is het dus een gevolg van de omgeving waarin we leven? Want zeg eens eerlijk kun jij je de tijd herinneren dat je niet druk was? Dat iedereen om je heen alle tijd had voor een praatje en een kop koffie?
Al in 1979 zong Herman van Veen Opzij, opzij, opzij, maak plaats, maak plaats, maak plaats, we hebben ongelofelijke haast. Opzij, opzij, opzij, want wij zijn haast te laat, we hebben maar een paar minuten tijd.
Je zou denken dat we er inmiddels aardig aan gewend moeten zijn. Niets lijkt minder waar.
Neem de tijd
Tijdgebrek is de dominante ervaring van onze tijd, schrijft Koen Haegens. In Neem de tijd – overleven in de to-go matschappij zoekt hij naar een antwoord op de vraag waarom we ons zo kritiekloos hebben laten beroven van onze vrije tijd.
Op zoek naar verklaringen voor wat er met onze tijd is gebeurd, analyseert hij maatschappelijke en historische veranderingen van de middeleeuwen tot vandaag. Een interessant boek met een spannende conclusie: Werkelijke vrijheid, dat is zelf bepalen hoe lang een uur of een dag duurt.
Je tijd bewaken
Stel nu dat het druk hebben onze eigen schuld is. Dan kunnen we er ook iets aan doen.
Vanuit die overtuiging zoekt de een de rust in zichzelf. Denk aan yoga, mindfulness of een paar dagen onderduiken in een klooster.
De andere, meer zakelijke benadering, is in de richting van beheersing met een cursus timemanagement.
De tijd van je leven
Tot voor kort was effectief tijdmanagement volledig gericht op beheersing, overzicht en planning. In zijn boek De Tijd van je leven – Het ultieme boek over timemanagement schrijft Ron Witjas dat daar een belangrijk aspect bij is gekomen. En dat is de persoon zelf en de persoonlijke keuzes over wat je wilt, wie je wilt zijn en wat en wanneer het genoeg is. Dat weten, organiseren en daarmee je omgeving beïnvloeden is volgens hem de basis van beter omgaan met je tijd.
Van beheersing van tijd
In zijn boek onderbouwt hij zijn filosofie met opdrachten en testen waar je zelf mee aan de slag kunt. Het begint met het in kaart brengen van de resultaatgebieden -de output- van je functie. Dan kun je bepalen welke taken en activiteiten -jouw input- daaraan bijdragen. Vervolgens ga je op zoek naar de urgentie en prioriteiten van je taken. Systematisch onderzoek je het patroon van de dagelijkse storingen die je afhouden van je resultaat. En je bepaalt je persoonlijk profiel op het vlak van efficiëntie, effectiviteit en energie met behulp van een vragenlijst.
Tot zover de rationele beheersing van de tijd.
Naar beleving van tijd
Dan verschuift het accent in het boek naar subjectieve beleving van de tijd. Hier komt je persoonlijke kant aan bod: het onderzoek naar gedrag- en denkstijl en persoonlijke waarden. Tot slot onderzoek je hoe jij de beleving van tijd in de loop van je leven hebt ontwikkeld. Op basis hiervan kun je keuzes maken over de manier van werken en leven die bij jou past. Ongetwijfeld een boeiende exercitie, maar wel voor de doorzetter.
Vergeet je niet te leven?
Het is de titel van een gedicht van Kees Hermis. Jaren terug kreeg ik het als raamgedicht van een vriendin. En niet zonder bijbedoeling. De titel is me altijd bijgebleven. Is het vreemd dat het bij het schrijven van dit blog weer opdook?
Coachy.nl