De macht van onzekerheid

Schijnbaar rustig zat ze  daar. Klaar voor het gesprek. Een gesprek dat zou gaan over haar zelf en hoe zij zich handhaaft in haar nieuwe baan.

Schijn bedriegt

De zenuwen gierden door haar lijf, ze was zeker al vier keer naar de wc geweest. Vannacht kon ze ook al niet slapen omdat de baby steeds huilde. Alsof dat kleine mannetje voelde dat zij zo gespannen was. Ze kijkt weer op de klok. Nog geen 12.00 uur.

Juiste vrouw, juiste plek

Ze houdt van haar werk. Na het studeren is ze eerst een paar keer van baan gewisseld. En nu op de plek die precies past. Dus waar maakt ze zich nou eigenlijk druk over. Dat vroeg haar vriend ook al toen ze gisteravond nog eens door haar aantekeningen keek.

Anderen oordelen

Maar toch, verschillende collega’s moesten feedback geven. Zelf had ze ook al eens een review voor een iemand moeten schrijven. Knap lastig. Ze kende die persoon amper maar moest wel iets van hem vinden en ook nog iets zeggen van zijn kerncompetenties. Die mensen die haar nu moeten beoordelen, kennen haar toch eigenlijk ook niet.

Valkuil van een perfectionist

Een keer had Klaas van financiën een rot opmerking gemaakt over haar urenbriefje. Dat vond ze vervelend, maar iedereen zei dat ze zich daar niets van aan moest trekken. Hij was altijd  zo. Verder had ze de afgelopen twee maanden eigenlijk geen commentaar gehad. Nou ja op die ene keer na, toen ze te laat was met haar rapportage. Daar had ze zich wel schuldig over gevoeld. Timemanagement vond ze altijd al lastig. Heeft ze trouwens ook nog gezegd in het sollicitatiegesprek dat dat haar valkuil was. Ze is nogal een perfectionist, ze wil graag alles in een keer goed doen.

Spanning om niets

Natuurlijk was er niets aan de hand, anders had ze toch al eerder iets gehoord? Maar toch in deze economisch slechte tijden was niets zeker. Nou ze moeten toch begrijpen dat ze net een kind heeft. Maar toch … haar contract is tijdelijk, het kan dus alle kanten op.

Haar leidinggevende komt binnen. Hij is wat laat, hoopt dat ze niet op hem heeft zitten wachten. “Nee hoor geen enkel probleem, ik was toch nog even bezig”, zegt ze luchtig, uiterlijk volkomen ontspannen. “Zullen we dan maar? Want ik wil dat je weet dat we  graag met je verder gaan. Wil jij dat ook?”

foto: sean dreilinger Flickr.com