Loswerken

‘De optimist ziet de donut, de pessimist ziet het gat’ met dit citaat van Oscar Wilde opent het boek. En na die optimistische start komt de inhoud, met maar liefst 39 hoofdstukken die allemaal beginnen met de vraag

Moet ik …?

Loswerken

In korte en wat langere stukjes, wisselen eigen ervaring, theorie en actualiteit elkaar af. Prikkelend en relativerend worden kritische vragen gesteld over baan, baas en bedrijf. 

Het hoofdstuk Moet ik echt naar die vergadering?  begint met een citaat over Chinezen die slapen en de krant lezen tijdens vergaderingen. Dan volgen enkele pagina’s met nut en nonsens van vergaderen en een beschrijving van de ideale vergadering. Aan het eind staat een korte vragenlijst om voor jezelf te bepalen of je al dan niet bij een vergadering aanwezig moet zijn.

Het hoofdstuk Moet ik een droom-cv hebben? is maar één pagina. En het hoofdstuk over de bomvolle agenda geeft als tip eenentwintig dagen achter elkaar voor de spiegel de tekst ‘Nee, dan kan ik niet’ uit te spreken.

Moet ik dan anarchistisch worden?

Dit hoofdstuk springt er voor mij uit. Na twee bladzijden met vragen over waar je je dan zo al los van kunt maken, komt er een nuancering. Niet helemaal los, maar iets losser dan gisteren is al mooi, iets onafhankelijker.

Vormgeving

De vormgeving van het boek is luchtig. Regelmatig is tussen de hoofdstukken een felgekleurde pagina opgenomen met aan beide kanten een stelling. Alles kan, maar ik kan niet alles. Mijn hoofd is gewoon eerder vol dan mijn agenda of Weet je wie ik laatst tegenkwam? Mezelf of Hoe minder ik zoek, hoe meer ik vind. En de laatste: Iedereen doet het omdat iedereen het doet. Als iedereen daar nou eens mee ophoudt.

Voor wie

Voor iedereen die zich wel eens afvraagt Waar ben ik eigenlijk mee bezig en waar doe ik het allemaal voor. Loswerken is na Loslaten, voor meer houvast het tweede boek van Jan Wolter Bijleveld en Ingeborg Deana. Het citaat ‘Houd de moed erin, haal de ‘moet’ er uit’ op de achterpagina typeert de positieve insteek van de schrijvers. Het boekje zet soms op ludieke wijze, soms relativerend aan tot nadenken over de zin en onzin van werken en carrière maken.