Er was een tijd, wel veertig jaar geleden, toen werkten de mensen tot aan de dag dat ze 65 werden. Op hun verjaardag gingen ze met pensioen. Toen was dat heel normaal.
Dat is veranderd
In de jaren tachtig was de arbeidsmarkt vrijwel gesloten voor jongeren. Er werd gesproken over een verloren generatie. Gezocht werd naar oplossingen.
Zo werd de arbeidstijdverkorting ingevoerd. De 40-urige werkweek werd teruggebracht naar 38 of zelfs 36 uur.
En in CAO onderhandelingen kwamen steeds meer werkgevers en werknemers overeen dat ouderen eerder konden stoppen met werken. Er uit met 57 jaar werd de trend.
De vergrijzing rukt op
Maar er werden ook steeds minder kinderen geboren. En de babyboomers gingen rap richting hun pensioen. Bovendien werden al die ouderen ook nog altijd ouder.
Dus de nog werkende beroepsbevolking krimpt in verhouding dubbel zo hard.
Dat wat iedereen jarenlang had zien aankomen, klopte kennelijk toch onverwacht aan de poorten. Want hals over kop werd een commissie ingesteld.
Toen kwamen de crisisjaren
Het was 2008 en het advies: was simpel. Verhoog de AOW leeftijd.
De pensioenleeftijd ging geleidelijk omhoog naar 67 en 3 maanden in 2024. Dan blijft de beroepsbevolking langer actief. Bijkomend voordeel de betaling voor de AOW wordt uitgesteld. Gedwongen door economische omstandigheden gingen ook de riante VUT regelingen onder het mes.
50 tot 67 afgeschreven doelgroep
Nog moeilijker blijkt het voor ouderen die hun baan de afgelopen jaren kwijt raakten. Terwijl ze langer moeten doorwerken. Met man en macht worden hardnekkige vooroordelen over gebrekkige, weinig flexibele ouderen bestreden. Het is de algemeen heersende mening bij werkgevers, managers en recruiters. De mensen die er bij het vinden van een baan toe doen.
Onderzoeken die dat moeten weerleggen volgen elkaar in rap tempo op. En nu is er ook nog de ambassadeur die het allemaal even voor elkaar moet zien te krijgen. Terwijl het vroeger dus normaal was dat mensen werkten tot hun 65e!
Bevestigt de uitzondering de regel?
Dan kan ik het niet laten wat uitzonderingen bij elkaar te zoeken.
- Zoals het boek 99+ Een geheim … of geluk? Waarin 2 artsen/wetenschappers mensen van rond de 100 interviewen om te achterhalen hoe ze zo oud zijn geworden. Voor allemaal geldt dat ze een positieve levenshouding hebben en liever vooruit kijken dan stil te staan bij wat achter hen ligt. Allemaal ook zijn ze nog op de een of andere manier actief.
- Modefotograaf Bill Cunningham gaf tot op zeer hoge leeftijd (87) in video columns bij The New York Times zijn persoonlijke impressie op de actuele mode in de straten van New York.
- Zijn veel jongere collega Ari Seth Cohen kiest er juist voor oudere vrouwen te fotograferen. Of het zijn eigen oma was of dat zijn eerste opdracht hem inspireerde is niet bekend. Feit is dat zijn favoriete modellen chique dames zijn in de leeftijd van 60 tot 100. Op zijn website staan fantastische foto’s, stuk voor stuk de moeite van het bekijken waard. Beide mannen hebben een manier gevonden om de vrijheid van expressie vast te leggen en een eigen verhaal te vertellen.
Hoe komt het toch dat wij Nederlanders zo allergisch zijn voor mensen boven de vijftig? Betreft het de eigen vader, moeder, opa of oma, dan zien we de actieve energieke oudere. Welk charmeoffensief kunnen we inzetten om de mentaliteit te veranderen?
Nog één keer Ari Seth Cohen, het is te gek om niet te delen.
Coachy.nl
3 Reacties