Wat was de mindset van mijn vader?

Mijn vader was een echte doorzetter. Als enige van het gezin had hij geen opleiding gevolgd. Direct na de lagere school ging hij bij een boer werken. Pas na de geboorte van zijn kinderen, mijn broer en ik, deed hij de mulo in de avonduren.

Verschillen bij de start

Zijn oudere zus was naar de pedagogische academie geweest. Tot ver na haar haar pensioen stond ze voor de klas. Zijn jongere broer ging naar de landbouwschool en werd boswachter.

Waarom mijn vader als enige van de drie geen verdere opleiding volgde is gissen. Ik kan het hem niet meer vragen.

Feit is dat hij als volwassen man en vader van twee kinderen wilde leren. En dat goed wilde doen. Van begin tot eind had hij een open leerhouding. Of het nu Frans, Engels of wiskunde was, hij bleef gemotiveerd om kennis op te nemen. Spijt heeft hij er nooit van gehad. Hij kreeg vertrouwen in zichzelf, wist dat hij zich nieuwe kennis eigen kon maken.

Mag het wat minder

Later beleefden we als gezin een herhaling. Hij had zijn zinnen gezet op het bespelen van een orgel. Hij nam muziekles. Oefende thuis de blaren op zijn vingers. Aan de buurman – een ervaren organist – vroeg hij feedback. Verworven kennis deelde hij met iedereen die het horen wilde, of niet 🙂 Hij speelde elke minuut van zijn vrije tijd. Toen mijn moeder hem vroeg of het een beetje minder kon, nam hij een koptelefoon. Minder kon hij niet.

Typisch gedrag van een groeimindset

Dat zie ik nu, achteraf. Hij wist dat het hem niet aan kwam waaien. Wilde hij echt iets leren dan moest hij zich daarvoor inzetten en doorzetten. En niet onbelangrijk er lol in houden en dat had hij.

Met een fixed mindset had mijn vader opgegeven. Dan had hij na een week of wat gezegd, het was leuk maar niks voor mij. Daar ben ik niet voor in de wieg gelegd.