Vechten tegen verveling

Opgeven stond niet in haar woordenboek. Frouke Vermeulen schreef met Vechten tegen verveling, gevangen in een bore-out een boek over haar eigen ervaringen.

In de eerste baan waar ze na haar studie begon ging het mis. Door de crisis was er weinig werk. En het werk dat er was gaf geen voldoening. Verder bestaat de dagbesteding van haar en collega’s uit zelfstudie.

Gevangen door verveling

Na verloop van tijd kost het haar steeds meer moeite zich te concentreren. Ze ziet zichzelf als een luie nietsnut, maar niemand klaagt. “Al die maanden dat ik daar zat, kreeg ik lovend, constructieve feedback, beter bekend als complimenten.”

Taboe

Ze beschrijft de schaamte die ze voelde naar collega’s, vrienden en familie. Uit angst voor onbegrip en afwijzing laat ze er niet veel los over los. Tot op een dag het energieniveau tot ver onder het nulpunt is gedaald en ze niet verder kan.

Mentaal en fysiek uitgeput

De huisarts constateert de ‘ambtenarenziekte’ en schrijft een maand rust voor om te beginnen. Dan begint een lange periode naar herstel van ‘haar’ bore-out. Ze beschrijft de lange weg die ze ging. Met de nodige hulp en begeleiding van coaches en psychologen beschrijft ze hoe ze zichzelf leert kennen en haar talenten ontdekt.

Bore-out en burn-out

Het persoonlijke verhaal van Frouke is vooral ook onderzoekend. Ze wilde begrijpen wat er met haar aan de hand was. In de literatuur herkent ze veel overeenkomsten van haar klachten en het verloop van de ziekte met burn-out.

Maar in tegenstelling tot bore-out is over burn-out wel veel literatuur te vinden en wordt het (h)erkend als ziekte. Dit boek is dan ook een welkome en informatieve aanvulling op. Niet in de laatste plaats omdat het zo doorleeft en openhartig is geschreven. Zonder twijfel biedt het aanknopingspunten voor verder onderzoek naar chronische verveling.

Voor wie

Verplichte literatuur voor bedrijfsartsen, hr mensen en coaches voor meer begrip en herkenning. En natuurlijk voor iedereen die dagelijks met tegenzin naar het werk gaat en daar niets van begrijpt omdat alles dik voor elkaar lijkt.